طاهره افتخاری همچون رئیس انجمن علمی جنگلبانی ایران و رئیس مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان مازندران تصریح کرد: این بیماری در حال پیشروی از غرب به شرق جنگل‌های شمال کشور بوده و اکنون 3سال است که بیماری دامن شمشادها را گرفته است. شمشاد جنگلی یا شمشاد هیرکانی درختی همیشه سبز و سایه‌پسند است که بومی شمال ایران است؛ اما علاوه بر ایران در ترکمنستان و تالش نیز می‌روید. «این‌گونه گیاهی در فهرست گیاهان درمعرض تهدید قرار دارد».
به گزارش همشهری، این کارشناس از قطع درختان و برداشت‌های غیراصولی از جنگل‌ها و مراتع، آتش‌سوزی، وجود دام در جنگل و فعالیت‌های غیراصولی کشاورزی به‌عنوان عوامل تخریب جنگل‌های شمال یاد کرد و گفت: خشکسالی و افزایش متوسط دمای سالانه، از عوامل طبیعی مؤثر بر شیوع آفات و بیماری‌ها محسوب می‌شوند.
معاون دفتر موزه تاریخ طبیعی و ذخایر ژنتیک هر چند متولی اصلی حفظ و صیانت از جنگل‌های کشور را سازمان جنگل‌ها و مراتع و آبخیزداری می‌داند اما در عین حال یادآور می‌شود« مؤسسه تحقیقات گیاه پزشکی کشور نیز نهاد علمی و اجرایی در زمینه آفات، بیماری‌ها و روش‌های مبارزه با آنهاست.» تحقیقات کارشناسان مراکز تحقیقاتی کشور حاکی از آن است که عامل بیماری شمشاد جنگلی، نوعی قارچ (Buxicola cylindrocladium) است که باعث چروکیدگی و ایجاد لکه‌های قهوه‌ای در برگ گیاه و سایر اندام‌های هوایی و سپس مرگ سریع بافت‌ها و اندام‌های هوایی گیاه می‌شود به‌طوری که گیاه ظرف مدت کوتاهی خزان کرده و خشک می‌شود. افتخاری از برنامه‌های مطالعاتی و تحقیقاتی گسترده وزارت جهادکشاورزی در زمینه بررسی و کنترل آفات و بیماری خبر داد و گفت: وزارت جهادکشاورزی هم مانند سایر نهادهای دولتی، ازجمله سازمان حفاظت محیط‌زیست، به‌دلیل کمبود بودجه و توجیه نبودن برنامه‌ریزان کشور تا زمانی که با بحران مواجه نشود به مقوله‌هایی نظیر بیماری شمشادها آنگونه که شایسته است توجه نمی‌کند. جدی تلقی نشدن «برنامه آمایش سرزمین» و نبود پایش پایدار محیط‌زیست ازجمله مواردی است که نشان می‌دهد هنوز محیط‌زیست و منابع طبیعی کشور در سیاستگذاری کلان کشور از جایگاه واقعی برخوردار نیستند و برای محیط‌زیست حمایت و فعالیت مداوم و پایداری مشاهده نمی‌شود.
افتخاری نیز چون سایر کارشناسان محیط‌زیست معتقداست حفاظت از محیط‌زیست در گرو همراهی و همیاری همه نهادهای دولتی و غیردولتی است «محیط‌زیست بخش جداگانه‌ای از زندگی مردم نیست؛ جای سؤال دارد که چرا در کشور ما که ازیک سو دارای تنوع زیستی گسترده‌ای است و از سوی دیگر با بحران‌های طبیعی وسیع نظیر خشکسالی و سیل مواجه است هنوز محیط‌زیست در حد یک سازمان دولتی باقی مانده است؟»
